मी आणि तू!!!

प्रस्तावना: एकदा आमच्या Deccan Hikersच्या group id वर एक mail आला आणि त्यामध्ये 2-2 ओळींची कविता होती. त्या mailला कुणीतरी reply ही तसाच केला आणि मग सगळेच एकदम पेटून उठले ;-)
त्यावेळीच लिहिलेल्या या 2-2 ओळी...
(खूप जणांनी खूप काही लिहिलेलं, त्यापैकी या फक्त माझ्या ओळी आहेत... )

मी आणि तू!!!

 
मी वेडा तू शहाणी
मी सत्य तू कहाणी!!

तू खिडकी मी रस्ता
तू smile मी हालत पस्ता!!

तू मैत्रीण मी मित्र
तू email मी पत्र!!

मी propose तू चप्पल
तू बालिश मी टक्कल!!

तू नकार मी होकार
तू किमती मी टुकार!!

तू सुरुवात मी अंत
तू हास्य मी खंत!!

मी बाटली तू बुच
मी मी आणि तू तूच!!!

                                    -राहुल मुळे.

The Art Of Relationships

The Art Of Stepping In And Stepping Out In Relationships

For any activity, or relationship to remain peaceful and successful, we must know how far to step in and how far to step out. It is like a gardener who sows seeds at the right time, steps in to plant and water them and then steps out of the picture to allow nature to carry on with her work. However, from time to time, he steps in again to see if there is enough water, if any insects are attacking the plants, if any food is needed.

His role is to find the appropriate space for the potential beauty and uniqueness of the seeds to emerge; he does not create the flowers but facilitates their expression. The gardener does not step in too much; that would be called interference. After planting the seeds, he does not demand an immediate result; he does not dig them up next day to see if they have sprouted. He plays his role, fulfills his duty, but lets go because he understands the blooming of the flowers is not dependent on him.

Nor does he let go too much. If he did, then the plants would die from lack of care, or the insects and weeds would destroy them. He does not let go so much that he isolates himself from the process.

Instead, by knowing when to step in and when to step out, he creates a respectful partnership or relationship with nature.

If we apply this example to real life relationships, those would also blossom like flowers.....

.....Read it somewhere and couldn't resist myself from posting it here...

मी तुझा नी तू माझी!!!

मी तुझा नी तू माझी!!!

मी तुझा नी तू माझी,
दुधात विरघळते साखर जशी!!
मी तुझा नी तू माझी,
पहाटेचं पडलेलं स्वप्नं उशाशी !!

मी तुझा नी तू माझी,
जसा खेळतो भवरा फुलाशी!!
मी तुझा नी तू माझी,
मी उन्हात अन तू जणू सावलीशी!!

मी तुझा नी तू माझी,
पाहिली मनी स्वप्ने जराशी!!
मी तुझा नी तू माझी,
का तू माझ्या मनासवे खेळशी!!

मी तुझा नी तू माझी,
पाहता तुला भरे धडकी उराशी!!
मी तुझा नी तू माझी,
लाजू नको आता ये जवळ अशी...
                                                    - राहुल मुळे

मन मोकळं कर!!!

प्रस्तावना :

          कधी कधी  आपल्या मनात खूप काही असतं, आपण खूप विचार करत बसतो, झोपही लागत नाही... अशावेळी, आपल्याला कोणीतरी हवं असतं... बोलायला... फक्त बोलायला...

आई, वडील, भाऊ, बहिण, मित्र, मैत्रीण, girlfriend, boyfriend, नवरा, बायको कुणीतरी... आपलसं...

आणि जेव्हा आपण सगळं बोलून टाकतो तेव्हा आपल्याला एकदम हलकं हलकं वाटतं...

          काल मी असाच माझ्या एका मैत्रिणीशी chat करत होतो, ती पार वैतागलेली आणि officeचं tension घेऊन बसलेली, तेव्हा तिच्याशी बोलता बोलताच ही कविता सुचली... (मैत्रिणीचं नाव मुद्दामच नाही लिहीलं आहे, उगाच मार कोण खाईल ;) हाहाहाहा)

मन मोकळं कर!!!

बोलतो आपण जेव्हा, 

हितगुज मनसोक्त कर...

हातचं राखुन न ठेवता,

मन नक्की मोकळं कर...

विचारातले क्लेश काढून,

दुजाभाव दूर कर...

देता देता शिव्या,

मन नक्की मोकळं कर...

भेट शक्य नसल्यास,

फोनला जवळ कर...

उगाच कॉल करताना,

मन नक्की मोकळं कर...

मनात होता चलबिचल,

कुणालातरी आपलसं कर...  

आत्ता कर नाही तर नंतर कर,

पण मन मात्र नक्की मोकळं कर...

                                                  - राहुल मुळे.